Pokazywanie postów oznaczonych etykietą przewodnicy. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą przewodnicy. Pokaż wszystkie posty

sobota, 2 marca 2013

Jak to drzewiej było – narzekania przewodnika.



Kiedy zaczynaliśmy inicjatywę oprowadzania turystów w strojach historycznych, w czasie naszego Jarmarku Jagiellońskiego, doświadczyliśmy tego prawie samego, co w narzekaniach odrobinkę niżej. Stoimy, zachęcamy do skorzystania z naszych usług, a tu nagle słyszymy od mieszczan lubelskich:
- „A kim wy w ogóle jesteście?”
- „Przewodnikami lubelskimi” – odpowiadamy z  dumą
- „A to w Lublinie są jacyś przewodnicy?”
- „W ogóle to jest tutaj co zwiedzać?”

Przyznam – na początku opadały nam ręce i wkradało się zniechęcenie. Dzisiaj jednak, jesteśmy już znani i nikt takich pytań nam nie zadaje.
Więc... uwaga! Już się przygotowujemy do tegorocznego oprowadzania – i już... zapraszamy!



czwartek, 21 lutego 2013

O przewodnikach.



O przewodnikach różnie gadają:
Historię w jednym paluszku mają,
I miasto znają jak nikt na świecie,
Najwięcej mówią w całym powiecie...

Może i prawda, że gadatliwi,
To wszak zarobek im umożliwi.
Za to już w domu nie rzekną słowa,
Choćby prosiła druga połowa:
„Powiedz kochanie, jak minął dzionek,
Jesteś zmęczony, nie jak skowronek.
Przecież masz pracę taką przyjemną...
Chodź i pogadaj tu troszkę ze mną.”

Ta! Przyjdź pogadaj; czy przez dzień cały,
Struny głosowe się opieprzały?
I ręce bolą mnie od gadania,
Takie my mamy trudne zadania.

Chcę rzec, to czego jeszcze nie wiecie:
To najcierpliwsi ludzie na świecie.
Przychodzą wcześniej minut trzydzieści,
To się niektórym w głowach nie mieści.
Jak to? Tak wcześnie? Powariowali!
A jak się spóźnisz, świat się zawali?
Lecz oni swoje – lepiej poczekać,
Tu śpiewa ptaszek, tam płynie rzeka...

Gdzie ta cierpliwość? Spytać ktoś może.
Piszę odpowiedź, szybko, w pokorze.
Kiedy wycieczka czasem się spóźnia,
Tym się przewodnik zawsze wyróżnia,
Że czeka zawsze bardzo cierpliwie,
Całkiem spokojnie i nie zgryźliwie.
Dopiero, gdy dwie miną godziny,
Mogą powrócić do swej rodziny.

Więc uszanujcie nas przewodników
Mamy wszak zmartwień także bez liku,
A jednak zawsze dla Was z uśmiechem,
Jesteśmy dawnej historii echem.